JUBILEUSZE NASZYCH PRZYJACIÓŁ,
 CZYLI O STEFANIE KOZAKU 
I ALEKSANDRZE KOLAŃCZUKU SŁÓW KILKA
*

ЮВІЛЕЇ НАШИХ ДРУЗІВ, ТОБТО ДЕКІЛЬКА СЛІВ ПРО СТЕФАНА КОЗАКА 
ТА ОЛЕКСАНДРА КОЛЯНЧУКА

Co łączy wybitnego historyka ukraińskiej literatury i myśli społecznej prof. dr. hab. Stefana Kozaka z dr. Aleksandrem Kolańczukiem jednym z największych polskich znawców ukraińskiego ruchu niepodległościowego i emigracyjnego po I wojnie światowej? Wbrew pozorom bardzo wiele! Mimo iż Aleksander Kolańczuk jest trochę starszy, obaj urodzili się w czasach II Rzeczypospolitej na terenach etnicznie mieszanych. Obaj jako dzieci przeżyli tragizm wojny i powojennych przesiedleń. Następnie wraz z rodzicami w ramach akcji „Wisła” zostali przesiedleni z ziem autochtonicznych na Mazury. Tam też w obcym środowisku, czy to oni sami, czy też ich rodzice, doszli do wniosku, że o wiele większą swobodą cieszy się człowiek wykształcony. Być może pragnęli żyć inaczej niż rodzice, być może wierzyli, że dzięki wykształceniu będą mogli powrócić w rodzinne strony lub zamieszkać tam, gdzie sami zechcą, a nie tam, gdzie każą im władze państwowe. Dlatego też od początku wykazywali duży pęd do nauki, starali się nie odstawać od swych polskich rówieśników, a być może nawet podświadomie usiłowali udowodnić, że mimo ukraińskiego pochodzenia nie są gorsi od innych. Bo choć nikt im jako dzieciom specjalnie nie robił z tego względu przykrości, to jednak i do nich docierały echa partyjno-państwowej propagandy usiłującej zohydzić w oczach otoczenia wszystko co ukraińskie, obarczyć Ukraińców zbiorową odpowiedzialnością za całe zło, które spotkało Polaków na kresach w czasie wojny i tuż po jej zakończeniu. Zapewne może nieraz słysząc rozmowy starszych buntowali się przeciwko takim sądom i myśl, że przecież „my nic złego nikomu nie zrobiliśmy” nie dawała im spokoju. Jak można udowodnić swoją wartość? Właśnie pokazując, że nie jest się gorszym od innych, ani w szkole, ani w pracy, ani potem w życiu towarzyskim i sąsiedzkim. Obaj Jubilaci potrafili tego dokonać, wnosząc przede wszystkim trwały wkład w naukę polską, a po części także ukraińską. 

STEFAN KOZAK

Urodził się 11 sierpnia 1937 r. w Wierzbicy na Zamojszczyźnie. W roku 1947 rodzina została przesiedlona na Ziemie Odzyskane do miejscowości Pieniężno (woj. elbląskie). Po ukończeniu tam szkoły podstawowej i średniej, jako stypendysta rządu polskiego, w latach 1957-1962 odbył studia filologiczne na Uniwersytecie Kijowskim im. Tarasa Szewczenki. Kontynuacją owych studiów była aspirantura na tymże Uniwersytecie zakończona uzyskaniem doktoratu w roku 1967 z zakresu literaturoznawstwa ukraińskiego. W 1968 r. został zatrudniony jako adiunkt w Instytucie Słowianoznawstwa Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, gdzie pracował do 1978 r., będąc równocześnie w latach 1968-1974 sekretarzem naukowym kwartalnika „Slavia Orientalis”. W trakcie kijowskich studiów utrzymywał kontakty z powstałym w okresie polityczno-kulturalnej odwilży w ZSRR ruchem „szistdesiatnyków” – grupą młodych ukraińskich poetów i literatów. Starał się prezentować ich twórczość w Polsce, głównie na łamach ukraińskojęzycznego tygodnika „Nasze Słowo” i miesięcznika „Nasza Kultura” oraz rocznika „Ukrajinśkyj Kałendar”. Angażował się w tym czasie także w nielegalne przewożenie przez granicę na radziecką Ukrainę emigracyjnych wydawnictw ukraińskich, co przepłacił utratą stanowiska sekretarza naukowego kwartalnika „Slavia Orientalis” (1974) oraz zakazem wjazdu na Ukrainę aż do roku 1989. W roku 1976 uzyskał na Uniwersytecie Wrocławskim habilitację na podstawie rozprawy U źródeł romantyzmu i nowożytnej myśli społecznej na Ukrainie, a w 1978 r. został mianowany docentem w Instytucie Słowianoznawstwa PAN. Wcześniej, przygotowując pracę habilitacyjną, odbył wiele zagranicznych staży i wyjazdów naukowych. Był m.in.: w Pradze i Bratysławie (1971), we Lwowie, Kijowie, Moskwie i Leningradzie (1972). Prowadził wykłady w ośrodkach ukrainoznawczych: w USA, Kanadzie, RFN, Bułgarii. Swe zainteresowania badawcze koncentrował nie tylko wokół ukraińskiego literaturoznawstwa oraz polsko-ukraińskich stosunków literackich, ale także szeroko pojętej kultury, myśli społeczno-politycznej, filozoficznej i religijnej. Z jego inicjatywy doszło do zorganizowania kilku międzynarodowych konferencji naukowych, m.in.: w 1969 r. konferencji z okazji dwustulecia urodzin Iwana Kotlarewskiego, w 1971r. z okazji setnej rocznicy urodzin Łesi Ukrainki czy w 1981 r. konferencji zatytułowanej Epoka napoleońska i Słowianie. W 1981 r. Stefan Kozak rozpoczął wykłady na filologii ukraińskiej Uniwersytetu Warszawskiego, do 1989 r. kierował tam Katedrą Komparatystyki Polsko-Wschodniosłowiańskiej, a od 1990 r. do chwili obecnej jest kierownikiem Katedry Filologii Ukraińskiej (od 2005 r. nosi ona nazwę Katedry Ukrainistyki). Na tejże uczelni zdobywał kolejne szczeble naukowej kariery, uzyskując w 1989 r. tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1993 profesora zwyczajnego.

Od 1982 r. współpracuje również z przemyskim ośrodkiem naukowym. Został wówczas powołany w skład Rady Naukowej tamtejszej Stacji Naukowej Polskiego Towarzystwa Historycznego, a w 1985 r. także do Rady Redakcyjnej wydawanych przez PTH „Przemyskich Zapisków Historycznych”, na łamach których zaczął publikować swe prace. Ze Stacją Naukową związany był do końca jej istnienia (1989 r.), następnie wspierał tworzenie w Przemyślu nowej placówki badawczej – Południowo-Wschodniego Instytutu Naukowego, którego członkiem Rady Naukowej jest do dziś.

Dorobek naukowy Profesora Kozaka to pięć książek oraz ponad 300 artykułów, komunikatów i recenzji, oraz obszernych publikacji zbiorowych, których był współautorem bądź współredaktorem. W większości przypadków Jego publikacje dotyczą różnych okresów i epok literackich oraz sylwetek pisarzy, jednak szczególne miejsce w jego twórczości zajmują badania nad ukraińskim preromantyzmem i romantyzmem z uwzględnieniem wzajemnych polsko-ukraińskich wpływów. Zaś owocem pracy dydaktycznej prof. Kozaka jest wypromowanie kilkudziesięciu magistrów oraz kilku doktorów. Był On również recenzentem wielu prac doktorskich i habilitacyjnych.

Wyraźnie zmieniająca się od 1980 r. rzeczywistość polityczna w Polsce i środkowowowschodniej Europie stała się impulsem dla Uczonego, do jeszcze aktywniejszego uczestnictwa w procesie zbliżenia polsko-ukraińskiego. Wśród tego rodzaju inicjatyw były „Polsko-ukraińskie spotkania” – cykl corocznych międzynarodowych konferencji zapoczątkowany w 1988 r. z okazji tysiąclecia chrztu Rusi-Ukrainy. Miały one w zamyśle Stefana Kozaka być czymś w rodzaju stałego polsko-ukraińskiego forum naukowego. Zaktywizowanie tego rodzaju działalności nastąpiło w 1990 r., kiedy Profesor wystąpił z inicjatywą powołania Polskiego Towarzystwa Ukrainoznawczego. Stanął wówczas na jego czele i prezesem Towarzystwa jest do dziś. W nowej rzeczywistości politycznej nastąpiła także intensyfikacja badań ukrainoznawczych w kierowanej przez niego Katedrze Ukrainistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Do współpracy zaproszono wielu specjalistów z różnych ośrodków akademickich z Ukrainy. Katedra corocznie organizowała wspólnie z Polskim Towarzystwem Ukrainoznawczym międzynarodowe konferencje naukowe, corocznie też ukazywały się kolejne woluminy wydawanych pod redakcją Profesora „Warszawskich Zeszytów Ukrainoznawczych” (do tej pory od 1989 r. ukazały się 24 tomy ). Na ich łamach publikowali swoje artykuły specjaliści z zakresu: historii literatury, historii, językoznawstwa, historii Kościoła, historii sztuki, politologii oraz badacze różnych aspektów pogranicza polsko-ukraińskiego. O autorytecie naukowym Profesora Kozaka świadczy także fakt, że prócz wspomnianych „Przemyskich Zapisków Historycznych” był on powoływany w skład komitetów redakcyjnych renomowanych czasopism naukowych, takich jak: „Slavia Orientalis”, „Ukrainian Quarterly”, „Przegląd Wschodni”, „Studia Litteraria Polono-Slavica” oraz „Сучасність”.

Aktywność naukowa Stefana Kozaka przejawia się również w jego przynależności do wielu renomowanych organizacji naukowych w kraju i za granicą. Jest m.in.: wiceprezydentem Międzynarodowej Asocjacji Ukrainistów, przewodniczącym Polskiego Towarzystwa Ukrainoznawczego, członkiem Prezydium Komitetu Słowianoznawstwa PAN, prezesem Towarzystwa Naukowego im. Szewczenki w Polsce. Jest także członkiem Komisji Wschodniosłowiańskiej Polskiej Akademii Umiejętności, członkiem rzeczywistym Towarzystwa Naukowego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i Ukraińskiej Wolnej Akademii Nauk w Nowym Jorku oraz członkiem zagranicznym Ukraińskiej Narodowej Akademii Nauk w Kijowie. Dobitnym świadectwem uznania wysokiej rangi jego pracy naukowej są liczne tytuły i odznaczenia przyznane profesorowi, są to przede wszystkim doktoraty honoris causa Uniwersytetu Kijowskiego (1993), Uniwersytetu Przykarpackiego w Iwano-Frankowsku (2000) i Uniwersytetu w Czerniowcach. W 1997 r. został odznaczony przez prezydenta Ukrainy Leonida Kuczmę medalem „Za zasługi” III stopnia za dorobek naukowy i działalność na rzecz rozwijania stosunków polsko-ukraińskich, a w 2001 r. decyzją Ojca Świętego Jana Pawła II został Kawalerem Orderu „Pro Ecclesia et Pontifice”, w uznaniu zasług w badaniach dziejów Kościoła Greckokatolickiego oraz sacrum w literaturze, kulturze i duchowości ukraińskiej. Wreszcie w 2003 r. z rąk prezydenta Ukrainy otrzymał Order Jarosława Mądrego za wybitny dorobek w dziedzinie ukrainoznawstwa i wkład w rozwój stosunków polsko-ukraińskich. W tym samym roku prezydent RP odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za całokształt dorobku naukowego i działalność na rzecz współpracy polsko-ukraińskiej. Uczonego uhonorował również Senat macierzystej uczelni Medalem Uniwersytetu Warszawskiego za osiągnięcia naukowo-dydaktyczne i organizacyjne oraz wieloletnią pracę na rzecz Uniwersytetu. 

ALEKSANDER KOLAŃCZUK

 Urodził się 2 kwietnia 1932 roku we wsi Wólka Tarnowska w powiecie chełmskim, w rodzinie Mikołaja i Anastazji z domu Paszczuk. W 1941 r. rozpoczął naukę w powstałej wówczas w Jego miejscowości szkole powszechnej z ukraińskim językiem nauczania. Wiosną 1943 r. szkoła jednak przerwała działalność z powodu napiętej sytuacji politycznej między miejscowymi Polakami i Ukraińcami. Następnie naukę kontynuował już po zakończeniu działań wojennych na prywatnym kursie zorganizowanym w sąsiedniej wsi Tarnów, a ukończył ją egzaminem eksternistycznym w zakresie szkoły podstawowej złożonym wiosną 1947 r. w miejscowości Staw koło Chełma. 9 lipca 1947 r. rodzina została wysiedlona w ramach akcji „Wisła” do wsi Dobry w powiecie pasłęckim (woj. olsztyńskie). Aleksander Kolańczuk jesienią tegoż roku rozpoczął naukę w Gimnazjum Rolniczym w Pasłęku. Po roku szkołę przeniesiono do Karolewa koło Kętrzyna i przemianowano na technikum. Po jego ukończeniu w 1951 r., jako jeden z najlepszych absolwentów został skierowany na studia w Wyższej Szkole Rolniczej w Olsztynie. Ukończył je w 1956 r. uzyskując tytuł magistra inżyniera rolnictwa. Po studiach pracował na różnych stanowiskach w gospodarce rolnej: w Wojewódzkim Związku Spółdzielni Mleczarskich w Olsztynie (1957-1960), w Wydziale Oświaty Wojewódzkiego Komitetu Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego (1961-1964), w Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej (1965-1974), a następnie został zastępcą dyrektora Wojewódzkiego Ośrodka Postępu Rolniczego w Bęsi. W tym czasie współpracował z Redakcją Wiejską Polskiego Radia w Olsztynie, przygotowywał także audycje w języku ukraińskim. Za opracowanie programu nauczania wieczorowego technikum rolniczego i działalność oświatową uzyskał w 1974 r. Nagrodę Ministra Oświaty i Wychowania.

W 1974 r. ukończył Studium Pedagogiczne dla nauczycieli szkół zawodowych i rozpoczął pracę jako nauczyciel w Technikum Rolniczym w Tuławkach k. Olsztyna, współpracując zarazem z Instytutem Oświaty Rolniczej Wyższej Szkoły Rolniczej, gdzie rozpoczął przygotowywanie rozprawy doktorskiej. Od tego czasu publikował sporo artykułów naukowych dotyczących problematyki rolniczej (głównie na łamach czasopism „Biuletyn Pedagogiczny Oświaty Rolniczej”, „Nowe Rolnictwo”, „Głos Olsztyński”, „Służba Rolna”). Coraz częściej pisał również na tematy historyczne. Początkowo zamieszczał swe artykuły głównie na łamach „Naszego Słowa”, „Kalendarza Ukraińskiego”, „Ukraińskiego Almanachu”. W 1979 r. został mianowany zastępcą dyrektora, a w 1985 r. dyrektorem Wojewódzkiego Ośrodka Postępu Rolniczego w Sieradzu. Zamieszkał wówczas w Zduńskiej Woli. W 1983 r. został członkiem Rady Oświaty przy Ministrze Rolnictwa (funkcję tę pełnił do 6 lipca 1987 r.), a także członkiem, następnie przewodniczącym Komitetu Redakcyjnego „Regionalnego Informatora Służby Rolnej” (obejmującego swym zasięgiem województwa: sieradzkie, łódzkie, piotrkowskie, skierniewickie i płockie). Aktywnie działał na niwie społecznej w Towarzystwie Wiedzy Powszechnej, Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Rolnictwa, Naczelnej Organizacji Technicznej oraz Ukraińskim Towarzystwie Społeczno-Kulturalnym. Jego zainteresowania naukowe jednak coraz bardziej z dziedziny rolnictwa i oświaty przenosiły się na historię, koncentrując się zwłaszcza wokół ukraińskiego zrywu niepodległościowego z lat 1917-1920 oraz dziejów emigracji petlurowskiej w Polsce. Intensyfikuje je zwłaszcza po przeniesieniu się do Przemyśla w 1994 r. i nawiązaniu ścisłej współpracy z Południowo-Wschodnim Instytutem Naukowym. Na łamach polskich i zagranicznych czasopism naukowych ukazuje się coraz więcej Jego prac dotyczących ośrodków internowania armii Ukraińskiej Republiki Ludowej, kadry oficerskiej, działalności kulturalno-oświatowej w obozach internowania, a także cmentarzy, pochówków i pomników żołnierzy petlurowskich. Bierze udział w licznych konferencjach naukowych – krajowych i międzynarodowych. 22 stycznia 1998 r. zostaje wiceprezesem Południowo-Wschodniego Instytutu Naukowego, a w dwa lata później broni na Politechnice Lwowskiej pracę doktorską pt. Українська військова еміграція у Польщі 1920-1939 (Ukraińska emigracja wojskowa w Polsce w latach 1920-1939), napisaną pod kierunkiem prof. dr. Mykoły Łytwyna z Instytutu Ukrainoznawstwa Akademii Nauk Ukrainy we Lwowie. Na dorobek naukowy Doktora Aleksandra Kolańczuka składa się 8 książek oraz blisko 300 artykułów z dziedziny: rolnictwa, ekonomii, pedagogiki oraz historii, w tym około 100 dotyczy szeroko pojętego ukrainoznawstwa.

Intensyfikując pracę naukową nie zaprzestaje działalności społecznej. Działa w Związku Ukraińców w Polsce, wchodzi w skład powołanego w 2004 r. Ukraińskiego Towarzystwa Historycznego, jest współorganizatorem Towarzystwa Opieki nad Grobami Żołnierzy Ukraińskich w Lublinie, z jego inicjatywy dochodzi do odnowienia wielu cmentarzy oraz grobów żołnierzy i generałów sił zbrojnych Ukraińskiej Republiki Ludowej (współdziała w tym względzie z Ambasadą Ukrainy w Warszawie, przygotowując opracowania merytoryczne niezbędne do prac renowacyjnych), ponadto od 2004 r. pełni funkcję wiceprzewodniczącego Rady Programowej Rozgłośni Polskiego Radia w Rzeszowie.

Aleksander Kolańczuk za działalność zawodową, społeczną i naukową otrzymał szereg odznaczeń państwowych i resortowych, m.in.: Srebrny i Złoty Krzyż Zasługi (1958, 1972), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1985), odznakę Zasłużony dla Warmii i Mazur (1961), Złotą Odznakę NOT(1985).

BIBLIOGRAFIA  NAJWAŻNIEJSZYCH  PRAC  
PROF. DR. HAB.STEFANA KOZAKA*[1]

БІБЛІОГРАФІЯ НАЙВАЖЛИВІШИХ ПРАЦЬ 
ПРОФ. ДР. ГАБ.
СТЕПАНА КОЗАКА

Książki  /  Книги:

–  Типологія українсько-польських літературних взаємин в XIX ст, Київ 1967;

–  U źródeł romantyzmu i nowożytnej myśli społecznej na Ukrainie, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1978, ss. 145;

–  Ukraińscy spiskowcy i mesjaniści Bractwa Cyryla i Metodego, Warszawa 1990, ss. 282 (praca ukazała się także w przekładzie na język ukraiński, Iwano-Frankowsk 2004);

–  Український преромантизм (Джерела, замовленя, контексти, витоки), Варшава 2003;

–  Preromantyzm ukraiński: źródła, uwarunkowania, konteksty, tendencje, Warszawa 2003, ss. 225;

 Українська змова і месіанізм. Кирило-Мефодіївське Братство, Івано-Франківськ 2004;

–  Polacy i Ukraińcy. W kręgu myśli i kultury pogranicza. Epoka romantyzmu, Warszawa 2005, ss. 306;

–  Z dziejów Ukrainy. Religia, kultura, myśl społeczna. Studia i szkice, Warszawa 2006, ss. 378.

Artykuły i rozprawy w czasopismach oraz pracach zbiorowych /  Статті та дисертації в часописах а також колективних роботах:

1963

–  Тарас Шевченко і підготовка січневого повстання 1863 р., „Наша Культура” 1963, nr 1;

–  Gwido Battaglia про Шевченка, „Наша Культура” 1963, nr 3.

1964

–  Боротьба за спадщину Шевченка в польській літературній критиці в першій половині 60-х рр. XX ст., [w:]  Вивчаємо Шевченка. Збірник праць Київського університету, Київ 1964;

–  Анонімна польська брама «Українка» і питання польсько-українських взаємин, [w:]  VI українська славістична конференція, Чернівці 1964;

–  Популяризатор творчості Шевченка, „Український Календар” 1964;

–  Тарас Шевченко і польська література, [w:]  Світова велич Шевченка Збірник праць Київського університету, Київ 1964;

–  Перші знайомства, „Дніпро” 1964, nr 3;

–  Шляхи братерського єднання, „Вітчизна” 1964, nr 3.

1965

–  Польсько-українські революційні зв’язки (1831-1863), „Український Історичний Журнал” 1965, nr 3;

–  Літературне підґрунтя, „Наша Культура” 1965, nr 4;

–  На літературному порозі, „Дніпро” 1965, nr 4;

Олексій Полторацький, „Український Календар” 1965;

–  С. Вербицький. Буяння молодих талантів, „Український Історичний Журнал” 1965, nr 3;

–  Поетичне витісування сучасності, „Наша Культура” 1966, nr 1.

1966

 –  Na przełomie wieków, „Warmia i Mazury” 1966, nr 3;

–  Поетичне витісування сучасності, „Наша Культура” 1966, nr 1;

–  Цінні здобутки прози, „Наша Культура” 1966, nr 2;

–  Поет, людина і борець, „Наша Культура” 1963, nr 2.

1967

–  З історії українсько-польських літературних взаємин ХVІІ-ХVІІІ ст., „Радянське літературознавство” 1967, nr 8;

–  Типология украинско-польских литературных взаимоотношений первой половины XIX ст. Автореферат кандидатскойдиссертации, Киев 1967, 20 s;

–  Перспективність літератури, „Український Календар” 1969;

–  Родовід українського генія, „Дніпро” 1967, nr 3;

–  Біля джерел польського українофільства, „Вітчизна” 1967, nr 6.

1969

–  Ukraina w twórczości Teodora Tomasza Jeża, „Slavia Orientalis” 1969, nr 4;

–  Читаючи Кобзаря, „Наша Культура” 1969, nr 2.

1970

–  Problem tradycji narodowych i romantyzmu w „Eneidzie” Iwana Kotlarewskiego, „Slavia Orientalis” 1970, nr 2;

–  Українська проблематика в народних повістях Крашевського, „Наша Культура” 1970, nr 9;

–  Джерела „української школи”в польській літературі, „Наша Культура” 1970, nr 4-5;

–  Творчість польських письменників „української школи”, „Наша Культура” 1970, nr 6-7;

–  Польський струмінь у давньому українському письменстві, „Наша Культура” 1970, nr 9;

–  Український романтизм у взаємозв’язках з польською літературою, „Наша Культура” 1970, nr 10-12;

–  Ранні зацікавлення Пантелеймона Куліша, „Український Календар” 1970;

–  Навколо тисячолітньої проблеми, „Дукля” 1970, nr 2.

1971

–  З проблем романтизму, „Наша Культура” 1971, nr 2;

–  Український струмінь у старопольській  літературі, „Наша Культура” 1971, nr 7-8;

–  Łesia Ukrainka na tle epoki, „Slavia Orientalis” 1971, nr 4;

–  Український романтизм у взаємозв’язках з польською літературою, „Наша Культура” 1971, nr 1;

–  Ян Захар’ясевич і питання польсько-українских відносин в Галичині, „Наша Культура” 1971, nr 4;

–  Mychajło Drahomanow wobec Hercena i kwestii polskiej, „Slavia Orientalis” 1971, nr 1;

–  Ранні зацікавлення Пантелеймона Куліша, „Український Календар” 1971.

1972

–  Jewhen Kyryluk. (W siedemdziesiątą rocznice urodzin), „Slavia Orientalis” 1972, nr 1.

–  Михайло Драгоманов і питання східнословянсько-польських взаємин, „Наша культура” 1972, nr 1-2;

–  Українська воєнна література в Польщі, „Наша Культура” 1972, nr 6, nr 7, nr 8.

1973

–  „Knyhy bytija ukrajinśkoho narodu” Mykoły Kostomarowa i „Księgi narodu i pielgrzymstwa polskiego” Adama Mickiewicza, „Slavia Orientalis” 1973, nr 2;

–  Михайло Максимович – основоположник української науково-романтичної ідеології, сz. 1, „Наша Культура” 1973, nr 12;

–  Від народництва до неоромантизму (Читаючи Лесю Українку), „Наша Культура” 1973, nr 3, s. 4-6; nr 4;

–  Метафора чи мета, „Наша Культура” 1973, nr 3;

–  Ukraińska literatura radziecka o drugiej wojnie światowej i jej relacja w Polsce [w:] Literatury słowiańskie o drugiej wojnie światowej, red. J. Śliziński, t. 1, Wrocław 1973;

–  Uwagi o dawnych związkach literackich polsko-ukraińskich, [w:]  Slawistyczne studia literaturoznawcze poświęcone VII Międzynarodowemu Kongresowi Slawistów, red. J. Śliziński, Wrocław 1973.

1974

–  Михайло Максимович – основоположник української науково-романтичної ідеології, сz. 2, „Наша Культура” 1974, nr 1;

–  Михайло Максимович – дослідник „Слова о полку Ігоревім”, „Наша Культура” 1974, nr 11-12;

–  Neoklasycy kijowscy, „Slavia Orientalis” 1974, nr 3;

–  Nowyczenko Łeonid, „Slavia Orientalis” 1974, nr 2;

–  Hułak-Artemowski w kręgu Mickiewicza i problematyki polskiej, [w:] Z dziejów stosunków literackich polsko-ukraińskich, praca zbiorowa pod red. S. Kozaka i M. Jakóbca, Wrocław 1974.

1976

–  Ołeksandr Dowżenko: między filmem a literaturą, [w:]  Aleksander Dowżenko, Zaczarowana Desna i inne opowieści filmowe. Wyboru dokonał S. Kozak. Przełożył z ukraińskiego S.E. Bury, Warszawa 1976;

–  Довженкова криниця, „Наша Культура” 1976, nr 11;

–  Український преромантизм, „Наша Культура” 1976.

1977

–  Na naukowych szczytach, „Innowacje” 1977, nr 13;

–  Продовжуючи традиції, „Наша Культура” 1977, nr 9;

Trzydzieści lat współpracy naukowej Polski i ZSRR, „Nauka Polska” 1977, nr 6;

–  Wstęp, (oraz noty biograficzne), [w:] Antologia poezji ukraińskiej, Warszawa 1977.

1978

–  Od herderyzmu ku nowożytnej świadomości narodowej, [w:]  Z polskich studiów slawistycznych, seria V. Prace na VIII Międzynarodowy Kongres Slawistów w Zagrzebiu 1978 r., Warszawa 1978;

–  Folklor epicki jako źródło świadomości narodowej Słowian, [w:]  Z polskich studiów slawistycznych, Warszawa 1978.

1979

–  Ukraińscy poeci „rewolucyjnego symbolizmu”, [w:] Literatury i języki krajów socjalistycznych. Sesja naukowa Wydziału Rusycystycznego i Slawistyki z okazji sześćdziesiątej rocznicy Rewolucji Październikowej, red. A. Bartoszewicz, Warszawa 1979;

–  Між літературою і літературознавством, „Наша Культура” 1979.

1980

–  Wczesne polskie zainteresowania Mykoły Kostomarowa, „Slavia Orientalis” 1980, nr 3-4;

–  До початків романтизму, „Наша Культура” 1980, nr 11; nr 12; 1981, nr 1, nr 2

–  Літературне посередництво, „Наша Культура” 1980.

1981

–  Michał Grabowski i ukraińska poezja ludowa, [w:] Studia Polono-Slavica-Orientalia. Acta Litteraria, red. B. Białokozowicz, t. VII, Wrocław 1981.

1982

Istorijska panorama ukrajinske poezije, „Život” 1982, maj-juni;

L’epoque napoléonienne et les Slaves, [w:]  L’epoque napoléonienne et les Slaves. Colloque organisé à Jablonna les 3-4 septembre 1980 sous la rédaction de S. Kozak et H. Popowska-Taborska. Académie polonaise des sciènces, Institut d’études slaves, Wrocław 1982;

Łesia Ukrainka, [w:] Łesia Ukrainka. „Kasandra” i inne dramaty, wybór i posłowie S. Kozak, wst. W. Kubacki, przeł. S. Bury, Kraków 1982.

1983

–  Koncepcje historiozoficzne Tarasa Szewczenki, „Zeszyty Naukowe KUL” 1983, nr 2 (102);

–  Przełom romantyczny w Polsce i na Ukrainie, [w:]  Z polskich studiów slawistycznych. Seria VI, Warszawa 1983;

–  Na pograniczu nowej epoki, „Miesięcznik Literacki” 1983, nr 9;

Zaczątki słowiańskiego ruchu odrodzeniowego, Miesięcznik Literacki” 1983, nr 9;

–  Джерела і витоки літературного ренесансу, „Наша Культура” 1983;

–  Передумови романтичного перелому в Польщі і на Україні, „Наша Культура” 1983, nr 8.

1984

–  Михайло Максимович і формування романтичної думки в Україні, „Journal of Ukrainian Studies” 1984, nr 16;

–  Ukraińsko-polskie poetyckie źródła i powinowactwa, „Przegląd Humanistyczny” 1984, nr 2;

–  Михайло Максимович – перекладач, „Український Календар” 1984.

1985

–  Wczesnoromantyczne przesłanki polsko-ukraińskich związków literackich, „Przemyskie Zapiski Historyczne” 1985, nr 3.

1986

–  Pogłosy powstania listopadowego na Ukrainie, [w:]  Dziedzictwo powstania listopadowego w literaturach obcych, red. Z. Suchodolski, Warszawa 1986;

–  Павло Житецький, „Український Календар”, Warszawa 1986.

1987

–  Ukraińska literatura w Polsce (1945-1956), „Przegląd Humanistyczny” 1987, nr 2;

–  W kręgu myśli i koncepcji „jedności Słowian” Bractwa Cyryla i Metodego w Kijowie, „Przemyskie Zapiski Historyczne” 1987;

–  Біблійні мотиви у „Книгах буття українського народу”, [w:] Греко-Католицький Церковний Календар 1987;

–  Витоки літературного відродження, „Slavia Orientalis” 1987, nr 3-4;

–  Від „Молодої Європи” до „Молодої України”. (До 140-річчя Кирило-Мефодіївського товариства), „Український Календар” 1987.

1988

–  Bractwo Cyryla i Metodego, [w:] Tradycje Cyryla i Metodego w językach i literaturach słowiańskich, red. A. Bartoszewicz, R. Pawłowa, Warszawa 1988;

–  Chrystologia „Knyh bytija ukrajinśkoho narodu” M. Kostomarowa, [w:]  Dzieło chrystianizacji Rusi Kijowskiej i jego konsekwencje w kulturze Europy, red. R. Łużny, Lublin 1988.

Dzieła Cyryla i Metodego droga na Ruś, „Chrześcijanin w Świecie” 1988, nr 8/9;

On the Tradition of Cyril and Methodius in Ukraine, „Jurnal of Ukrainian Studies” 1988, vol. 13, nr 2, Winter;

–  Історіософія і месіанізм в „Книгах буття українського народу ”Миколи Костомарова, „Zustriczi” 1988, nr 3-4;

–  На перехресті писемності та християнства, [w:] Греко-Католицький Церковний Календар 1988;

–   „Слово о полку Ігоревім” і Михайло Максимович, „Наша Культура” 1983, nr 2-3;

–  Refleksy misji Cyryla i Metodego na Ukrainie w epoce romantyzmu, [w:]  Z polskich studiów slawistycznych, seria 7, Warszawa 1988.

1989

–  Dwaj romantyczni mesjaniści, „Przegląd Humanistyczny” 1989, nr 10;

–  Ukraiński mesjanizm romantyczny, „Slavia Orientalis” 1989, nr 3-4;

–  Християнізація Київської Русі і питання кирило-мефодіївської традиції, „Варшавські Українознавчі Записки” 1989, z. 1;

–  Spuścizna cyrylo-metodejska w procesie chrystianizacji Rusi, [w:]  Chrystus zwyciężył. Wokół chrztu Rusi Kijowskiej, praca zbiorowa pod red. J.S. Gajka, W. Hryniewicza, Warszawa 1989;

–  Українська поезія революційного відродження, „Поезія” 1989.

1990

–  Die Kiever Romantiker und der „slawischen Wecheselseitigkeit”, „Zeitschrift für Slawistik“ 1990, nr 5;

–  Mesjanizm ukraiński a polski, [w:]  My – oni. Obcość czy wspólnota, „Uniwersytet Warszawski” 1990;

–  Spadkobiercy Cyryla i Metodego, [w:]  Polska-Ukraina. 1000 lat sąsiedztwa, pod red. S. Stępnia, t. 1, Przemyśl 1990;

–  Ukraińska nauka i kultura jest jedna, „Zustriczi” 1990, nr 1.

1991

–  Dniepr i Wisłę związać pieśni stułą, „Kultura” 1991, nr 10;

–  Polska a Ukraina. Drogi i bezdroża porozumienia, „Więź” 1991, nr 11-12;

–  Ukraińska rewolucja 1917-1919 roku i jej poetyckie wizje, „Zustriczi” 1991, nr 1;

–  Wyprostować ścieżki młodym dziejom, „Przegląd Kresowy” 1991, nr 2/3;

–  Білі плами, „Культура і життя” 1991, nr 25;

„Книги буття українського народу” і Біблія, „Християнський голос” 1991, nr 39-40;

„Білі плями” в найновішій історії польсько-українських політично-культурних зв’язків, „Сучасність” 1991, nr 2.

1992

–  Polskie Towarzystwo Ukrainoznawcze, „Biuletyn Wschodni” 1992, nr 1;

–  Szanse dobrego sąsiedztwa, „Gazeta Niedzielna” 1992, nr 17;

–  Американські діалоги, „Наше слово” 1992, nr 15;

–  Концепціясловянської федерації, „Золоті Ворота” 1992, nr 2;

–  Між історіософієюі месіанізмом („Книги буття українського народу”), „Записки Наукового Товариства ім. Тараса Шевченка” 1992, Праці філологічної секції, т. ССХХІV;

–  Неоромантизм Лесі Українки, „Вісник Академії Наук України” 1992, nr 5;

–  Тільки через співпрацю, „Літературна Україна” 1992, nr 33;

–  Українці і поляки, „Сучасність” 1992, nr 12;

–  Універсальність Шевченкової концепції правди, „Slavia Orientalis” 1992, nr 2;

–  Шанс доброго сусідства, „Наше слово” 1992, nr 10;

–  Польща – Україна. Спроба розвідки, „Всесвіт” 1992, nr 5-6;

–  Кобзареве „євангеліє правди”, „Наше слово” 1992, nr 12-14.

1993

–  Chrystianizacja Rusi-Ukrainy a dziedzictwo cyrylo-metodiańskie, [w:]  Teologia i kultura duchowa Starej Rusi, red. W. Hryniewicz, J.S. Gajek, Lublin 1993;

–  Idea słowiańskiej wzajemności u Kollara i Kostomarowa, [w:] Міжнародний Конгрес славістів. Resume, Bratislava 1993;

–  Polaków i Ukraińców droga do konsensusu. Rewizja stereotypów. 1: Wokół stereotypu Ukraińca, „Kultura i Społeczeństwo” 1993, nr 4;

–  Polsko-ukraińskie dylematy i dialogi, „Polska w Europie” 1993, nr 1;

–  Szewczenkowska koncepcja prawdy i wolności, [w:] Literatura i słowo wczoraj i dziś. Piśmiennictwo rosyjskie a państwo totalitarne. Materiały konferencji naukowych (10-11 czerwca, 7 grudnia 1992), red. A. Semczuk, W. Zmarzel, Warszawa 1993;

–  Ukraińska rewolucja 1917-1921 roku i jej poetyckie wizje, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego. Prace Historyczne” 1993, z. 103;

–  Wokół polsko-ukraińskich „przeklętych problemów”, [w:]  Polityka narodowościowa państw Europy Środkowowschodniej. Materiały z konferencji „Mniejszości narodowe i religijne w pokomunistycznej Europie Środkowo-Wschodniej, zorganizowanej w dniach 20-22 października 1992 roku, red. J. Pietraś, A. Czarnocki, Lublin 1993;

–  Poetycka koncepcja Łesi Ukrainki, „Slavia Orientalis” 1993, t. XLII, nr 2.

–  Неоромантична концепція слова, „Слово і час” 1993, nr 1.

1994

–  Polsko-ukraińskie spotkania. Problemy i perspektywy, „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze” 1994, z. 2;

–  Польська україністика в східноєвропейському контексті, [w:] Другий Міжнародний Конгрес Україністів, Львів, 22-28 серпня 1993 р. Доповіді і повідомлення: історіографія українознавства, етнологія, культура, Львів 1994;

–  Українська романтична філософія з погляду Д. Чижевського, „ Філософська і соціологічна думка” 1994;

–  Шевченкове „євангеліє правди”, [w:]  Res Slavica. Festschrift für Hans Rothe zum 65. Geburtstag, Herausgegeben von Peter Thiergen und Ludger Udolph, Paderborn – München – Wien – Zürich 1994;

–  Ukraińcy wobec powstańczego zrywu Polaków, „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze” 1994, z. 2;

–  Ukraińska romantyczna koncepcja wolności, [w:] Kategoria wolności w kulturach słowiańskich, red. T. Dąbek-Wirgowa, A. Makowiecki, Warszawa 1994;

–  W kwestii polsko-ukraińskiego modus vivendi, [w:]  Akcja „Wisła” na tle stosunków polsko-ukraińskich XIX wieku. Materiały z sesji naukowej zorganizowanej przez Instytut Historii Uniwersytetu Szczecińskiego  i Towarzystwa Ukrainoznawczego w dniach 12-14 czerwca 1992 roku, red. J. Faryś, J. Jekiel, Szczecin 1994.

1995

–  Polsko-ukraińskie „przeklęte problemy”, „Arkusz” 1995, nr 8;

–  Polsko-ukraińskie pogranicze: między konfliktem a dialogiem, „Krasnogruda” 1995, nr 4;

–  Pomijane aspekty w stosunkach polsko-ukraińskich, [w:] Z dziejów Europy Środkowo-Wschodniej. Księga pamiątkowa ofiarowana prof. dr hab. Władysławowi Serczykowi w 60 rocznicę Jego urodzin, Białystok 1995;

–  Народотворчий аспект козацького героїчного епосу, „Український історик” 1995, nr 1-4;

–  Унія, яка розділила, „Благовіст” 1995, nr 11-12;

–  Дмитро Чижевський, [w:] Календар „Благовіста”, Górowo Iławieckie 1995.

1996

–  Czy Polacy i Ukraińcy sprostają wyzwaniu współczesności? Zamiast wstępu, „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze” 1996, z. 3;

–  Ołeksandr Łotoćkyj – uczony dyplomata i polityk, „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze” 1996, t. 3;

–  Pisać i mówić systematycznie, [w:]  Między sąsiadami. Almanach fundacji świętego Włodzimierza Chrzciciela Rusi Kijowskiej, t. 5-6, Kraków 1995-1996;

–  Vita nova: poetyckie wizje ukraińskiej rewolucji (1917-1920), „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze” 1996, z. 3;

–  W 400-lecie Unii Brzeskiej, „Lithuania” 1996, nr 1/2;

–  З погляду перспективи: 400-річчя Берестейської Унії, „Пам’ять століть” 1996, nr 3;

–  Слов’янська ідея в ідеології українських романтиків, [w:] Проблеми слов’янознавства, t. XLIX, Львів 1996;

–  Варшавський бард – Остап Лапський, „Сучасність” 1996, nr 7-8

–  До питання про історіософію Кирило-Мефодіївського Братства. До 150-річчя утворення організації, „ Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze ” 1996, z. 3.

–  Нова українська література в полському контексті, „Slavia Orientalis” 1996, nr 2.

1997

–  Artykuły do zjednoczenia z Kościołem Rzymskim, „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze” 1997, t. 4-5;

–  Czy Polacy i Ukraińcy sprostają wyzwaniu współczesności?, „Kultura” 1997, nr 6;

–  Narodowy mesjanizm ukraiński i polski, „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska”, vol. XIV/XV, Lublin 1996-1997;

–  Nowożytne poszukiwania nowożytnej „osobowości narodu”, [w:] Wielkie tematy kultury w literaturach narodów słowiańskich, t. 2, red. K. Galon-Kurkowa, T. Klimowicz, Wrocław 1997;

–  W stronę dobrosąsiedzkiej współpracy, czyli o Polakach i Ukraińcach, „Biuletyn Południowo-Wschodniego Instytutu Naukowego” 1997, nr 3;

–  Ukraiński dialog z tradycją kultury narodowej, [w:]  Współcześni Słowianie wobec własnych tradycji i mitów. Sympozjum w Castel Gandolfo 19-20 sierpnia 1996, red. M. Bobrownicka, Ł. Suchanek, F. Ziejka, Kraków 1997;

–  Uwarunkowania i konsekwencje Unii Brzeskiej, [w:] Unia w Brześciu. Materiały z sesji naukowej w Olsztynie poświeconej Unii Brzeskiej, red. I. Harasym, J. Moskałyk, Górowo Iławieckie 1997;

–  До питання про Берестейську унію, „Slavia Orientalis” 1997, nr 1;

–  З поетичних мотивів Остапа Лапського, [w:] Słowianie Wschodni. Duchowość. Mentalność. Kultura. Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Ryszardowi Łużnemu w siedemdziesięciolecie urodzin, red. A. Raźny, D. Piwowarska, Kraków 1997;

–  Універсальна ідея історіософії кирило-мефодіївців, „Слово і час” 1997, nr 7;

–  Хронологічно-есхатологічний витвір в історіософії Кирило-Мефодіївців, [w:] Філософія – історія культури – освіта. Доповіді та повідомлення. III Конгрес україністів, Харків 1997;

–  Z zagadnień ukraińskiej chrystologii romantycznej, [w:]  Mappa Mundi. Збірник наукових праць на пошану Ярослава Дашкевича з нагоди його 70-річчя (Studia in honorem Jaroslavi Daškevyč septuagenario dedicata), Львів-Київ-Нью Йорк 1997;

–  Героїчний епос і питання самосвідомості народу, „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze” 1997, z. 4-5;

–  Prawda jako sacrum w twórczości Tarasa Szewczenki, [w:]  Sacrum w literaturach słowiańskich, red. J. Gotfryd, P. Nowaczyński, Lublin 1997.

1998

–  Деякі аспекти українсько-польських літературних взаємин, [w:]  Prosphonema Miscellanea Historica & Philologica Jaroslavo Iasievyč sexagenario dedicata – Προσφώγημα. Історичні та філологічні розвідки, присвячені 60-річчю академіка Ярослава Ісаєвича (Україна: культурна спадщина, національна свідомість, державність. Збірник наукових праць, 5), Львів 1998;

–  80-lecie proklamowania niepodległości Ukrainy, opr. A. Bajcar, „Lithuania” 1998, nr 1/2;

–  W kręgu nowożytnej ukraińskiej myśli iswiadomości, [w:]  Christianitas et cultura Europae. Księga jubileuszowa Profesora Jerzego Kłoczowskiego, cz. I, red. H. Gabski, Lublin 1998;

–  Unia Brzeska – oczekiwania i rzeczywistość, [w:]  Unia Brzeska z perspektywy czterech stuleci, red. J.S. Gajek, S. Nabywaniec, Lublin 1998;

–  Михайло Грабовський і українська народна поезія, „Записки Наукового товариства ім. Шевченка” 1998, t. CCXXXIV;

–  Mychajły Hruszewskiego poszukiwania intelektualnych i świadomościowych źródeł Nowej Ukrainy, [w:]  Christianitas et cultura Europae. Księga Jubileuszowa Profesora Jerzego Kłoczowskiego, część I, red. H. Gabski, Lublin 1998;

–  Modernistyczne motywy w dramatach Wołodymyra Wynnyczenki, [w:]  Z polskich studiów slawistycznych. Seria IX. Prace na XII Międzynarodowy Kongres Slawistów w Krakowie 1998 r., Warszawa 1998;

–  Polsko-ukraińskie kulturowe pogranicze, „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze” 1998, z. 6-7.

U źródeł romantycznego ukrainizmu, „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze”1998, z. 6-7.

1999

–  Juliusz Słowacki i Taras Szewczenko, [w:]  Juliusz Słowacki. Wielokulturowe źródła twórczości, red. A. Bajcar, Warszawa 1999;

–  Деякі аспекти модернізму в брамах Винниченка, [w:] Сто п’ятдесят років Кафедри у Львівському Університеті, Львів 1999;

Українсько-польське культурне прикордоння, „Universum” 1999;

Adam Mickiewicz w kręgu romantyków charkowskich, „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze” 1999, z. 8-9;

Петро Гулак-Артемовський у колі Міцкевича і польської проблематики, [w:] Міцкевич і Україна. Збірник наукових праць, red. Р. Радишевський, Київ 1999;

–  Історіософський аспект у дослідженнях Дмитра Чижевського, [w:]  Науковий збірник (1945-1950-1995), ред. М. Антонович, т. IV, Нью Йорк 1999.

2000

„Romantyczna Ukraina” Juliusza Słowackiego, „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze” 2000, z. 10;

–  Міцкевич на Україні, „Наукові записки Харківського університету”, Харків 2000;

–  Романтичний злам у Польщі і в Україні, [w:]  Літературознавчі семінари. Наука про літературу на межі століть, Київ 2000;

–  У пошуках національної ідеї, „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze” 2000, z. 10.

2001

–  Chrześcijańskie korzenie ukraińskiej kultury, „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze” 2001, z. 11-12;

–  Біблія – джерело месіансько-історіософської концептуальності київських романтиків, [w:] Біблія і культура. Збірник наукових статей, z. 3, Чернівці 2001;

–  Культура – основа польсько-українського добросусідства, [w:] Україна і Польща – стратегічне партнерство на зламі тисячоліть. Історія, сьогодення, майбутня перспектива, red. В. Баран i in., Київ 2001;

–  Nowa literatura ukraińska w kontekście polskim, [w:] Literatura rosyjska w kontekstach międzykulturowych, red. J. Lukszyn, W. Figarski, J. Koźbiał, J. Lewandowski, Warszawa 2001.

2002

–  Huculski czas i przestrzeń według Stanisława Vincenza, [w:]  Stanisław Vincenz – humanista XX wieku, red. M. Ołdakowska-Kuflowa, Lublin 2002;

–  Ukraińcy wobec integracji Europy, „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze” 2002, z. 13-14.

2003

–  Huculski Homer, „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze” 2003, z. 15-16;

–  Гуцульщина Вінценза, [w:]  Календар „Благовіста”, Górowo Iławeckie 2003;

–  Польсько-українське літературне порубіжжя: Гуцульщина Станіслава Вінценза, [w:] Матеріали V конгресу Міжнародної асоціації україністів: Літературознавство. Упоряд. і відпов, ред. О. Мишанич, Чернівці 2003, cz. 1;

–  Paulin Święcicki – pisarz pogranicza, [w:]  Z polskich studiów slawistycznych. Seria X. Literaturoznawstwo. Kulturologia. Folklorystyka, Warszawa 2003.

2004

Literatura ukraińska epoki romantyzmu w kontekście polskim, [w:]  Шашкевичіана. Збірник наукових праць, Львів-Вінніпег 2004;

–  Warszawska ukrainistyka – teraźniejszość i perspektywy rozwoju, „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze” 2004, z. 17-18;

–  Mychajło Maksymowicz – prekursor romantycznej myśli na Ukrainie (w 170. rocznicę uniwersytetu Kijowskiego), „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze” 2004, z. 17-18;

Із польсько-українського культурного пограниччя: Павлін Свєнціцький, [w:] До джерел. Збірник наукових праць на пошану Олега Купчинського з нагоди  його 70-річчя, t. 2, Київ-Львів 2004;

Михайло Максимович – основоположник романтизму в Україні, „Слово і час” 2004, nr 9;

–  З грона українофілів – Зигмунт Мілковський, „Україна: культурна спадщина, національна свідомість, державність” 2004, nr 12.

2005

–  Reorientacja polskiej myśli społeczno-politycznej wobec Ukrainy, „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze” 2005, z. 19-20;

–  Біблійна стилістика як форма утвердження месіанських ідей Костомарова, [w:] Філологічні семінари. Художня форма, z. 8, Київ 2005.

2006

–  Mychajły Hruszewskiego poszukiwania intelektualnych i świadomościowych źródeł Nowej Ukrainy, [w:]  Droga ku wzajemności. Tom dedykowany prof. Aleksandrowi Barszczewskiemu, red. M. Timoszczuk, M. Chaustowicz, Warszawa 2006;

–  Stosunki polsko-ukraińskie z polistopadowej perspektywy, „Przegląd Humanistyczny” 2006;

–  Wizerunek zza miedzy, „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze” 2006, z. 21-22;

–  Варшавська і польська україністика в процесі трансформації та глобалізації суспільства, [w:] Українська культура в контексті світових глобалізаційних процесів, Київ 2006.

2007

–  Exegi monumentum Iwana Franki, „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze” 2007, z. 23-24;

–  Iwan Franko po polsku, „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze” 2007, z. 23-24;

–  Początki sławy Adama Mickiewicza na Ukrainie, [w:] Między Wschodem a Zachodem. Europa Mickiewicza i innych. O relacji literatury polskiej z kulturami ościennymi, red. G. Borkowska, M. Rudaś-Grodzka, Wrocław-Warszawa-Kraków 2007;

–  Від гердеризму до сучасної національної свідомості, „Народна творчість та етнографія” 2007, nr 1;

„Мойсей” Івана Франка, [w:] Календар „Благовіста”, Górowo Iławeckie 2007;

Реор’єнтація польської думки щодо України, „Slavia Orientalis” 2007, nr 2;

–  The Re-Orientation of Polish Thinking About Ukraine, „The Ukrainian Quarterly (Ajournal of Ukrainian and International Affairs)” 2007, vol. LXIII, nr 1.

Varia:

–  Wprowadzenie (wspólnie z F. Nieuważnym), [w:]  Antologia poezji ukraińskiej, Warszawa 1976;

–  Dwa jubileusze: 80-lecie Ukraińskiego Wolnego Uniwersytetu i 65-lecie jego Rektora Łeonida Rudnyckiego, „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze” 2001, z. 11-12;

–  O. Jozafat Romanyk (1919-2007), „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze” 2007, z. 23-24.

Opracowania i prace pod redakcją  /
 Опрацювання та роботи під редакцією:

–  Z dziejów stosunków literackich polsko-ukraińskich, praca zbiorowa pod red. S. Kozaka i M. Jakóbca, Wrocław 1974;

–  L’Epoque napoléonienne et les Slaves. Epoka napoleońska a Słowianie, [przy współpracy H. Popowskiej-Taborskiej], Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1982.

Recenzje i przeglądy  /  Рецензії і перегляди

–  J. Jędrzejewicz, Ukraińskie noce albo rodowód gеniusza, Warszawa 1966, „Дніпро” 1967, nr 3;

–  W. Kubacki, Taras Szewczenko wobec polskiego romantyzmu, [w:]  Poеzja i proza, Kraków 1966;

–  O literaturoznawstwie ukraińskim („Радянське літературознавство” 1968, nr 1-12), „Slavia Orientalis” 1969, nr 2;

–  Історія української літератури у восьми томах, t. 1, Давня література, Київ 1967, „Slavia Orientalis” 1969, nr 3;

–  C. Кирилюк, Живі традиції. Іван Котляревський та українська література, Київ 1969, „Slavia Orientalis” 1970, nr 3;

–  В. Винниченко, Оповідання. Підготовка текстів та критикобіографічний нарис М. Мольнара, Братислава 1968, „Slavia Orientalis” 1970, nr 3;

–  М. Мороз, Іван Франко. Бібліографія творів 1874-1964, Київ 1966, „Slavia Orientalis” 1970, nr 4;

–  Д. Фальківський, Ранені дні. Підготовка текстів, упорядкування та вступна стаття М. Неврлі, Братіслава 1969, „Slavia Orientalis” 1970, nr 4;

–  Ukraina. Teraźniejszość i przeszłość. Praca zbiorowa pod red. M. Karasia i A. Podrazy, Kraków 1970, „Slavia Orientalis” 1972, nr 2, s. 218-222 (wspólnie z M. Jurkowskim).

–  Українські поети-романтики 20-40-х років XIX ст., Упорядкування, бібліографічні довідки і примітки В. Деркача та С. Крижанівського. Вступна стаття Й. Айзенштока, Київ 1968, „Slavia Orientalis” 1971, nr 2.

–  P. Кричів, Український фольклор у польській літературі. Період романтизму, Київ 1971, „Slavia Orientalis” 1972, nr 4.

–  Die alteste ostslawische Kunstdichtung 1575-1647. Herausgegeben von Hans Rothe, Wilhelm Schmitz Verlag in Giessen,Band 1 - 1976, Band II - 1977, [w:] Основи історії літератури слов’ян, „Наша культура” 1979, nr 11.

BIBLIOGRAFIA NAJWAŻNIEJSZYCH 
PRAC DR. ALEKSANDRA KOLAŃCZUKA

БІБЛІОГРАФІЯ НАЙВАЖЛИВІШИХ ПРАЦЬ 
ДР. ОЛЕКСАНДРА КОЛЯНЧУКА**

 Książki  /  Книги:

–  Незабуті могили, Львів 1993, ss. 48;

–  [współautorzy z М. Литвин, К. Науменко],  Генералітет українських визвольних змагань. Біограми генералів та адміралів українських військових формацій першої половини ХХ століття, Львів 1995, ss. 286;

–  Internowani żołnierze armii UNR w Kaliszu 1920-1939, Kalisz-Przemyśl-Lwów 1995, ss. 96;

–  Українська військова еміграція у Польщі 1920-1939, Львів 2000, ss. 274;

–  [wspólnie z R. Szagałą], Cmentarz Prawosławny na Woli w Warszawie. Groby ukraińskie. Przewodnik, Warszawa 2002, ss. 133;

–  Увічнення нескорених. Українські військові меморіали 20-30-х років ХХ ст. у Польщі, Львів 2003, ss. 245;

–  Nekropolie i groby ukraińskich walk niepodległościowych w latach 1917-1921, Przemyśl 2003, ss. 328;

–  Umarli, aby zmartwychwstała Ukraina / Померли, щоб воскресла Україна, Przemyśl 2007, ss. 134.

Artykuły i rozprawy w czasopismach oraz pracach zbiorowych  /  Статті та дисертації в часописах а також колективних роботах:

1967

–  Душею із рідним народом. Проф. Л. Ґец, „Жовтень” 1967, nr 12;

1974

–  Вклад українського населення в загосподарювання Ольштинщини, „Український Календар” 1974;

1993

–  Хрести на чужій землі, „Літопис Червоної Калини” 1993, ч.1/2;

–  Професор Іван Фещенко-Чопівський, „Між Сусідами” 1993;

1994

–  Інтерновані і полонені українці в Пикуличах, „Перемиські дзвони” 1994, nr 2(16);

–  Українці в Ланцуцькому таборі, „Перемиські Дзвони” 1994, nr 2(16);

1995

–  Generałowie Ukraińskiej Republiki Ludowej internowani w Polsce, „Biuletyn Informacyjny Południowo-Wschodniego Instytutu Naukowego” 1995, nr 1;

Українці в таборах Перемишля (1918-1921), „Пам’ятки України” 1995, nr 3;

1996

–  Українські військові некрополії у Польщі, „Український альманах” 1996;

–  Ukraińskie wojskowe nekropolie i groby wojskowe w Polsce (1918-1939), „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze” 1996, nr 3;

–  Українці в таборах Перемишля (1918-1921), [w:]  Перемишль і Перемиська земля протягом віків, Перемишль-Львів 1996.

1997

–  До 80-річчя утворення Збройних Сил УНР, „Церковний Календар” 1997;

–  Православні в Каліші, „Церковний Календар” 1997;

–  Український військовий цвинтар у Щипйорні, [w:] „Український Альманах” 1997;

–  До 80-річчя утворення Збройних Сил України (cz. 1), „Перемиські Дзвони” 1997, nr 2 (25);

–  Żołnierze armii Ukraińskiej Republiki Ludowej internowani w Polsce (1920-1924), [w:]  Polska i Ukraina. Sojusz 1920 r. i jego następstwa, Toruń 1997;

–  Громадянин УНР – художник Михайло Добряк, „Український Альманах” 1997;

–  Український військовий цвинтар у Щипйорні, „Український Альманах” 1997.

1998

–  Православні офіцери на командних посадах в УГА 1918-1919, „Церковний Календар” 1998;

–  До 80-річчя утворення Збройних Сил України (cz. 2), „Перемиські Дзвони” 1998, nr 1;

–  Generałowie Polscy w armii URL 1917-1920, „Zeszyty Historyczne” (Paryż) 1998;

–  Generałowie Ukraińskiej Republiki Ludowej internowani w Polsce, „Zeszyty Historyczne” (Paryż) 1998;

–  Z dziejów polsko-ukraińskiej współpracy wojskowej, „Wojsko i Wychowanie” 1998, nr 6.

1999

–  Ілля Сапіга, „Церковний Календар” 1999;

–  Sojusznicze siły zbrojne URL w Polsce (organizacja, wspólna walka, internowanie), [w:]  Dzieje Podkarpacia, Krosno 1999, t. 3;

–  Wzajemne relacje Polski i Ukraińskiej Republiki Ludowej, [w:]  Ukraina – Polska. Kultura – wartości – zmagania duchowe, Koszalin 1999;

–  Табори інтернованої армії УНР у Ченстохові та Пйотркові Трибунальському, [w:]  Четвертий міжнародний конгрес україністів. Одесі, 26-29 серпня 1999 р. Доповіді та повідомлення Історія. Частина ІІ. ХХ століття, Одеса-Київ-Львів 1999;

–  Симон Петлюра і українсько-польські відносини. Армія УНР у польських таборах (1920-1924 рр), „Інформаційний бюлетень Української Бібліотеки ім. Симона Петлюри” 1999, ч. 62.

2000

–  Українська військова еміграція в Польщі 1920-1939 рр., [w:]  Україна: культурна спадщина, національна свідомість, державність, випуск 7, Львів 2000;

–  Пилип Пилипчук (1869-1940). Прем’єр-міністр екзильного уряду УНР, „Холмський Вісник” 2000, nr 2/3;

–  Droga władz Ukraińskiej Republiki Ludowej do Polski (1917-1920), [w:]  Tożsamość i partnerstwo. Studia z dziejów najbliższego sąsiedztwa, red. M. Zymomrja, Koszalin-Kirowohrad 2000.

2001

–  Kształtowanie się korpusu generalskiego Sił Zbrojnych Ukraińskiej Republiki Ludowej w latach 1917-1920, „Biuletyn Ukrainoznawczy” 2001, nr 7;

–  Генерал хор. Борис Палій-Неїло – керівник іконописної майстерні „Відродження” у Перемишлі, „Пермиські Дзвони” 2001, nr 1 (27);

–  Kto jest pochowany na Kozackiej Mogile w Aleksandrowie Kujawskim, „Polski Żołnierz Prawosławny” 2001, nr 1 (26);

–  Українці у Польщі та проблеми збереження їх національної тотожності, [w:]  Кордони єднання. Проблеми міжетнічних відносин у Карпатському єврорегіоні, Ужгород 2001.

2002

–  Aktywność społeczna przedstawicieli ukraińskiego korpusu generalskiego i wyższych oficerów sił zbrojnych URL na emigracji w Polsce (1920-1939), „Biuletyn Ukrainoznawczy” 2002, nr 8;

–  Душпастирство в армії Української Народної Республіки інтернованої в Польщі, „Церковний Календар” 2002;

–  Українці у Кракові, [w:]  Іван Фещенко-Чопівський. Матеріали конференції 27-28 вересня 2002 р., Львів 2002;

–  Generałowie Ukraińskiej Republiki Ludowej związani z Przemyślem w latach Drugiej Rzeczypospolitej, „Studia Przemyskie” 2002, t. 2.

2003

–  Симон Петлюра і українсько-польські відносини, „Рідна Мова” 2003, nr 3;

–  Лікарська естафета поколінь, [w:]  Лікарський збірник. Нова серія, т. ХІІ, Львів-Чікаґо 2003;

–  Полковник Михайло Кос, „Український Альманах” 2003;

–  Отаман „Орел”, „Український Альманах” 2003;

–  Ераст-Орест Константинович, „Український Альманах” 2003.

2004

–  Symon Petlura inicjator powołania duszpasterstwa w armii URL, „Warszawskie Zeszyty Ukrainoznawcze” 2004, nr 17-18;

–  Українська станиця у Каліші 1924-1939, „Український Альманах” 2004;

–  Євген Беднарчук (18 01 1913 – 28 01 1981): спроба пригадати поетичну замисленість, „Український літературний Провулок” 2004, t. 4;

–  Генерального штабу генерал хорунжий Марко Безручко 1883-1944, „Український Альманах” 2004;

–  Українці у Польщі: історія і сьогодення, [w:]  Україна – Польща. Монолог-діалог культур, випуск 4, т. 2б за ред. В. Скотний, М. Зимомря, Кіровоград-Дрогобич-Кошалін. 2004.

2005

Шкільна мережа петлюрівської еміграції у Польщі 1921-1939, „Український Альманах” 2005;

Наддніпрянець генерал Борис Палій-Неїло – іконописець Надсяння, „Церковний Календар” 2005;

–  Пісня на віки. Надсянський родовід українського гімну, „Над Бугом і Нарвою” 2005, nr 1-2;

–  Свято національної пам’яті, „Над Бугом і Нарвою” 2005, nr 4;

–  Зберігаймо правдиво пам’ять минулого, „Над Бугом і Нарвою” 2005, nr 5;

–  Przechodniu, powiedz Ukrainie..., „Над Бугом і Нарвою” 2005, nr 6;

–  Naddnieprzaniec generał Borys Palij-Nejiło – malarz ikon Podkarpacia, „Almanach Diecezjalny” 2005, t. 1.

2006

–  Холмщаки та підляшуки на Вармії і Мазурах, „Український Aльманах” 2006;

–  Pawło Zaporiżśkyj z Wielkiej Ukrainy – malarz ikon na Podkarpaciu, „Almanach Diecezjalny” 2006, t. 2;

–  Вождь українського народу (До 80-річчя Симона Петлюри), „Український Альманах” 2006;

–  Українці у Ченстохові в міжвоєнному періоді (1920-1939), „Український Альманах” 2006;

–  Pawłokomasymbol pojednania?, „Над Бугом і Нарвою” 2006, nr 3;

–  Павло Запоріжський. Артист-маляр з Великої України, „Церковний Календар” 2006;

–  Ukraińcy i ich życie w Kaliszu w latach 1920-1939, [w:]  Kalisz miasto otwarte, Kalisz 2006;

–  Wkład ukraińskiej emigracji politycznej w popularyzowanie muzyki ukraińskiej w Polsce międzywojennej, „Studia Polsko-Ukraińskie” 2006, t. 1;

–  Ukraińska emigracja polityczna w drugiej Rzeczypospolitej. Zarys problematyki, „Biuletyn Ukrainoznawczy” 2006, nr 12.

2007

–  Ukraiński zryw niepodległościowy w latach 1917-1920. Droga URL do sojuszu z Polską oraz losy ukraińskiej emigracji wojskowej, [w:]  Polska – Ukraina – Osadczuk. Księga Jubileuszowa ofiarowana Profesorowi Bohdanowi Osadczukowi w 85. rocznicę urodzin, pod red. B. Berdychowskiej i O. Hnatiuk, Lublin 2007;

–  І вони будували українську державність, „Над Бугом і Нарвою” 2007, nr 1;

–  Холмщаки і підляшуки на Вармії і Мазурах, ч. І, „Над Бугом і Нарвою” 2007, nr 4 (92);

–  Холмщакі і підляшуки на Вармії і Мазурах, ч. ІI, „Над Бугом і Нарвою” 2007, nr 5 (93);

–  Холмщакі і підляшуки на Вармії і Мазурах, ч. ІII, „Над Бугом і Нарвою” 2007, nr 6 (94);

–  Z dziejów ukraińskiej emigracji politycznej i wojskowej w Polsce, [w:]  Ukraina. Teksty i konteksty. Księga Jubileuszowa dedykowana Profesorowi Stefanowi Kozakowi, pod red. B. Nazaruka, W. Sobol, W. Aleksandrowycza, Warszawa 2007.

Recenzje  /  Рецензії:

–  М. Литвин, Українсько-польська війна 1918-1919, Львів 1998, „Biuletyn Ukrainoznawczy” 1998, nr 4;

–  М. Павленко,  Українські військовополонені й інтерновані у таборах Польщі, Чехословаччини та Румунії: Ставлення влади і умови перебування (1919-1924 рр.), Київ 1999, „Biuletyn Ukrainoznawczy” 2000, nr 6;

–  Н. Сидоренко,  „Задротняне життя” українських часописів на чужині (1919-1924), Київ 2000, „Biuletyn Ukrainoznawczy” 2000, nr 6;

–  Перша світова війна: історичні долі народів Центральної та Східної Європи (Матеріали Міжнародної наукової конференції, присвяченої 80-річчю Буковинського народного віча), ред. Ю. Макар, Чернівці 2000, „Biuletyn Ukrainoznawczy” 2002, nr 8;

–  Рейд у вічність, рід ред. Р. Коваля, Київ 2001, „Biuletyn Ukrainoznawczy” 2000, nr 6;

–  Р. Шмагало,  Словник митців-педагогів України та з України у світі 1850-1950, Львів 2002, „Biuletyn Ukrainoznawczy” 2003, nr 9;

–  W. Wilczyński,  Leksykon kultury ukraińskiej, Kraków 2004, „Biuletyn Ukrainoznawczy” 2006, nr 12.


[1]*Bibliografia niniejsza sporządzona została przez Adama Białonia na podstawie kwerendy literatury zgromadzonej w Bibliotece Południowo-Wschodniego Instytutu Naukowego, a następnie uzupełniona o bibliografię publikacji prof. Kozaka opracowaną przez A. Nowackiego, M. Kawecką i L. Puszaka zamieszczoną w księdze jubileuszowej Uczonego  pt.  W kręgu historii i kultury Słowian Wschodnich. Studia dedykowane profesorowi Stefanowi Kozakowi w 70. rocznicę urodzin, red. M. Kawecka, A. Nowacki, L. Puszak, Lublin 2008, s. 17-44. Nasze zestawienie, mimo że jest wyborem najważniejszych publikacji Profesora, zawiera prace nie uwzględnione we wspomnianej lubelskiej publikacji jubileuszowej.

 



Uwaga!
Jeśli interesuje Państwa któryś z powyższych artykułów, to możemy go przesłać jako załącznik do poczty elektronicznej. Koszt przesyłki 5 zł za pierwsze 16 stron, a za każdą kolejną stronę po 10 gr. W przypadku nie posiadania wersji elektronicznej danego artykułu możemy przesłać jego kserokopię w cenie 50 gr. za stronę plus koszta przesyłki (za zaliczeniem pocztowym). W przypadku zainteresowania naszą ofertą prosimy o kontakt

Przy zamawianiu artykułów prosimy o podanie tytułu publikacji z której pochodzi interesujący Państwa artykuł.