|
1929, 17 czerwca, Charków – Ponowne pismo GPU w sprawie przywrócenia praw obywatelskich Eugeniuszowi Perkowiczowi.Do Sekretarza WUCKW tow. M. S. Własenki
Do Centralnej Komisji Wyborczej wpłynęła sprawa o przywrócenie praw wyborczych i obywatelskich byłemu księdzu Eugeniuszowi Piotrowiczowi Perkowiczowi. 1 marca zwracaliśmy się do was z prośbą o pilne rozpatrzenie sprawy o przywrócenie Perkowiczowi praw obywatelskich. Na ten temat rozmawiał z wami przewodniczący Wydziału do Spraw Mniejszości Narodowych KC KP(b)U tow. Łazowert 1. Jeszcze raz prosimy o jak najszybsze rozpatrzenie powyższej spawy, ponieważ, w przypadku gdy nie zostanie ona rozpatrzona Perkowicz może mieć duże nieprzyjemności, a jest to niepożądane.
Naczelnik Naczelnik I Oddziału Kontrwywiadu GPU Wydziału Kontrwywiadu Jewheniew GPU USRR[podpis maszynowy i odręczny] Dobrodycki[podpis maszynowy i odręczny]
Druk, oryginał w języku ukraińskim. CDAWOW, f. 1, op. 12, spr. 239, k. 148. 1 Samuel Łazowert (1885-1937) – polski komunista, radziecki działacz partyjny. Od 1904 r. członek SDKPiL. W 1910 r. aresztowany i po pięciomiesięcznym areszcie wydalony poza granicę Królestwa Polskiego. Osiadł w Krakowie, wielokrotnie jednak wyjeżdżał do Kongresówki w związku z działalnością rewolucyjną. W 1915 r. ponownie aresztowany i wywieziony do Piotrogrodu. Następnie przenosi się do Moskwy, gdzie bierze aktywny udział w rewolucji październikowej. Od XII 1917 r. był pełnomocnikiem Komisariatu do Spraw Polskich na okręg moskiewski. W latach 1919-1920 sekretarz Biura Polskiego RKP(b). W 1920 r. komisarz do spraw polskich przy Komisariacie Ludowym Spraw Narodowościowych i przewodniczący Komisji Likwidacyjnej byłego Królestwa Polskiego. W latach 1923-1930 kierownik Biura Polskiego KC KP(b)U oraz kierownik Wydziału Mniejszości Narodowych. W latach 1927-1930 członek KC KP(b)U. W latach trzydziestych dyrektor Instytutu Technologii Chemii w Charkowie (do 1931 r.) i Instytutu Polskiej Kultury Proletariackiej Akademii Nauk USRR (do 1935 r.). Oskarżony o działalność antypaństwową, skazany na karę śmierci i stracony w 1937 r. Pośmiertnie zrehabilitowany. Zob. Polacy na Ukrainie, t. I, s. 71, 107, 108 128, 160; t. II, s. 38; t. III, s. 59, 62.
|
|
|